Kortikoidy i miejscowe immunomodulatory

Wewnętrzne skutki uboczne

Wystąpiłyby, gdyby osoba stosowała kortykoidy na ponad 30% powierzchni ciała. Część kortykoidów zostałaby wchłonięta do krwi. Podobne ryzyko występuje w obszarach o bardzo cienkiej skórze, takiej jak twarz lub obszar narządów płciowych. Dziś zależy to również od rodzaju kortykoidu. Starsze generacje leków miały większe skutki uboczne, te bardziej nowoczesne, obecnie stosowane, mają znacznie bezpieczniejszy profil.
 

Zewnętrzne skutki uboczne 

Skutki uboczne na skórze mogą wystąpić, kiedy dana osoba źle stosuje leki. Nakłada grube warstwy, kilka razy dziennie, bez przerwy. Chodzi o atrofię, tj. ścieńczenie skóry, tworzenie się żył lub blizn, które są rodzajem starzenia się skóry. Kortykoidy to substancje, które są zasadniczo naturalne dla organizmu ludzkiego. Są podobne do hormonu kory nadnerczy, jeśli więc ich dawka nie jest przesadzona, ciało bez problemów radzi sobie z nimi i nie dochodzi do ich kumulacji w ciele lub do zliczania efektów przez wiele lat. Jeśli te leki są stosowane zgodnie z wytycznymi bezpieczeństwa i tak jak powiedział lekarz, mogą nie wystąpić działania niepożądane.

Jak więc używać kortykoidów, aby uzyskać z nich jak najwięcej i uniknąć skutków ubocznych? Należy podkreślić, że kortykoidy nie są przeznaczone do pielęgnacji skóry suchej, ale są lekami przeciwzapalnymi. Dlatego skórę należy odpowiednio natłuszczać środkami natłuszczającymi podczas użytkowania. Kortykoidy są często łączone z innymi substancjami w postaci maści i kremów o działaniu przeciwzapalnym, np. z wyżej wspomnianym ichthamolem. Oczywiście należy przestrzegać powszechnych środków ostrożności.
 

Gdy stan zapalny zacznie ustępować, lek stosuje się co drugą noc, potem co dwa dni w nocy, a częstotliwość używania powoli maleje. Wynika to z faktu, że tendencja do stanu zapalnego w skórze nadal utrzymuje się, więc jeśli nagle zostanie przerwana, a stan zapalny jeszcze się nie zagoi, wróci z pełną intensywnością. Albo lek zostanie całkowicie odstawiony poprzez stopniowe zmniejszanie go, jeśli stan zapalny się zagoi lub choroba ulegnie poprawie, ale resztki stanu zapalnego w skórze się utrzymują. Wtedy wystarczy użyć kortykoidu dwa razy w tygodniu. W skórze powstaje rodzaj zbiornika i wystarczy go uzupełnić. To zależy również od lokalizacji egzemy. Są miejsca, które są bardziej krytyczne dla stosowania kortykoidów - twarz, szyja lub stosowanie u małych dzieci, a zależy to również od przebiegu choroby. Nawet niska częstotliwość stosowania kortykoidów dwa razy w tygodniu nie jest bezpieczna, jeśli ma miejsce w dłuższej perspektywie. Następnie stosowane leki są odstawiane, a do leczenia używane są inne leki.
 

Jeśli pomimo leczenia kortykoidami stan zapalny zacznie się od nowa lub w przypadku małych dzieci, lub jeśli wyprysk wystąpi na wrażliwych częściach twarzy, szyi i narządów płciowych, stosowane są leki stosunkowo nowe a są nimi miejscowe immunomodulatory. Te środki też służą do zmniejszania niepożądanych stanów zapalnych skóry. Podobnie jak w przypadku kortykoidów skóra musi być odpowiednio natłuszczana i należy unikać czynników i wpływów drażniących. Miejscowych immunomodulatorów nie jest tak dużo jak kortykoidów, mogą być słabe, mocne, w maści, kremie lub w roztworze. Nie oznacza to jednak, że nie ma wystarczającej możliwości zastosowania tych immunomodulatorów. Leki te mają tę dużą zaletę, że ich długotrwałe stosowanie jest bezpieczne, więc nie ma żadnych działań niepożądanych, jak w przypadku kortykoidów. Ale czasami, szczególnie w ostrej fazie, mogą podrażniać, więc nie jest błędem początkowo ukoić skórę kortykoidem przez kilka dni, a następnie przejść na długoterminową opiekę podtrzymującą z lokalnymi immunomodulatorami. Są one początkowo intensywnie stosowane, tj. dwa razy dziennie lub raz dziennie wieczorem, po ustabilizowaniu się choroby, przełącza się na częstotliwość podtrzymywania dwa do trzech razy w tygodniu.